Een uitnodiging dat is waar mijn abstracte beelden over gaan.
Onze snelle samenleving maakt dat we oppervlakkiger kijken en daardoor niet meer kunnen zien.
Diepgang niet meer kunnen ervaren. Niet meer weten hoe we ruimte kunnen maken om te groeien te ontwikkelen en op een liefdevolle manier samen kunnen zijn.
Het stapelen van steeds meer doen, hebben en willen maakt dat we de maatschappelijke problemen niet kunnen oplossen, meningen en opinies staan lijnrecht tegenover elkaar.
Dat is de kommaarop vraag van deze maand. Agnes, Tessa en Sonja stellen iedere maand een uitdagende (ondernemers) vraag en iedereen is vrij om daar al bloggend, tekenend en/of fotograferend antwoord op te geven. Het thema van deze keer spreekt me erg aan, dus doe ik nu voor het eerst mee.
Deze blog is geschreven door Annemieke Bergsma van B&B Drentse krent.
Sinds een jaar staan er houten kunstwerken in de tuin van Drentse krent. Op weg naar onze bescheiden boomgaard passeer je vier hofjes, omgeven door buxusplantjes. Die hofjes schreeuwden destijds om bewoning, want op zichzelf stellen de haagjes niets voor.
Aan het begin van een workshop beeldhouwen, hebben mensen regelmatig moeite met de onvermijdelijke weerstand die hardere natuursteensoorten geven. Na een tijdje kan die ervaring veranderen en kan het iets worden wat je juist helpt bij het vormgeven van jouw beeld. Daarnaast is er een groot verschil tussen het werken met harde en zachte steen.
Een poosje terug heb ik over introvert en dyslectisch zijn geschreven. Door het schrijven van die blog zijn er nieuwe inzichten ontstaan. Ik realiseerde me dat ik professionele hulp nodig heb. In eerste instantie gingen mijn gedachten uit naar zelf beter leren schrijven. Tijdens het zoeken naar manieren om dat te doen, kwam ik iets bijzonders tegen: